Bajka wywodzi się z Grecji. Sama w sobie jest traktowana jako gatunek literacki, który został stworzony przez Ezopa, czyli pochodzi z szóstego wieku przed naszą erą. Chociaż powstanie bajki związane jest również z Fedreusem, który żył już w pierwszym wieku naszej ery. Trudno jednoznacznie określić, komu przypisać większe zasługi dotyczące powstawania bajki. Powstanie bajek, najbardziej popularne stało się w epoce oświecenia. Chodziło tutaj o przekaz, nauczanie społeczeństwa w przystępny sposób co jest dobre, a co złe i jak powinno się postępować w życiu codziennym, aby być zgodnym z własnym sumieniem i prawami moralnymi. Bajka, stanowiła idealny przekaz dla ludności, w formie krótkich, zwięzłych tekstów, treść trafiał od razu w ucho, a przekaz pozostawał w głowach ludzi i został przypominany w odpowiednich chwilach, gdy postępowali źle. Bajki niosły ze sobą wiedzę, którą po dziś dzień można zastosować, a wręcz powinno się ją wprowadzać w życie. Można określić bajkę mianem utworu ponadczasowego. Ponadczasowość, ta związana jest ściśle z regułami moralnymi, które obowiązują i będą obowiązywać zawsze w zachowaniu każdego człowieka. Głównym przedstawicielem polskiego oświecenia, który wydał najwięcej bajek, jest Ignacy Krasicki. Mają one opisany przekaz, który obowiązywał ówcześnie, ale również jest obowiązuje w dwudziestym pierwszym wieku. Morał, jest nieodzowną częścią bajki, może on się znajdować na końcu, na początku, nie jest to istotne gdzie ? ważnym jest po prostu, żeby się znajdował.
